Een bos bloemen en een traan: vandaag gaat Irma, die vrijwilligster is bij de VoorleesExpress, voor de laatste keer langs bij Elza uit groep twee. Twintig keer is Irma op vrijdagmiddag bij Elza thuis op bezoek gegaan om voor te lezen en samen te spelen. Dat creëert een band, dus zowel Irma als Elza en haar moeder Dita vinden het heel jammer dat dit de laatste keer is.

Irma is al een tijdje vrijwilligster bij de VoorleesExpress en heeft inmiddels dan ook al veel kinderen geholpen. Ze leert een kind en de ouders kennen en komt dan twintig keer thuis langs om voor te lezen en te spelen en zo te helpen met het taalplezier van een kind. “Iedere keer is weer een feestje, al is het afsluiten altijd wat lastig. Maar ik moet ook weer verder, om een ander kind te gaan helpen. Want je ziet dat het belangrijk is om kinderen op de goede weg te helpen. Vanuit daar moeten ouders het zelf verder gaan ontwikkelen.”

De VoorleesExpress wordt uitgevoerd door Bibliotheek de Kempen en is bedoeld voor kinderen in een taalarme thuissituatie. Met prentenboeken, (taal)spelletjes en door het inzetten van vrijwilligers bij gezinnen thuis, ontdekken kinderen en ouders wat taal voor hen kan doen. Én hoe leuk taal kan zijn. Ouders nemen ook actief deel aan het project en krijgen zo hulp bij het stimuleren van hun kinderen in de taalontwikkeling. De VoorleesExpress staat voor minder moeten en meer zelfvertrouwen. En dat is volgens Dita goed gelukt bij Elza. “Je wil voor je kind gewoon het beste, dus wij zagen hoe ze spreekt in het Lets, maar ze kon zichzelf eerst gewoon niet uiten in het Nederlands. Door de interactie met Irma is het gewoon losgekomen. We zagen vooruitgang in het Nederlands van Elza en ook dat ze zelf meer Nederlandse boekjes wil lezen. Vroeger waren het vooral Letse boekjes en nu gaat haar voorkeur echt uit naar Nederlandse boekjes. Wij zagen ook dat ze steeds meer zelfvertrouwen kreeg en beter met andere kinderen op school ging spelen en communiceren. Ze zegt dat ze met meer vreugde naar school gaat, dat was eerst minder. Dus wij zijn echt blij en het is eigenlijk heel jammer dat het maar 20 keer is.”

Ook Irma heeft een heel positieve ontwikkeling bij Elza gezien. “De eerste keer was het een heel timide meisje. Heel spannend vond ze het. Je ziet dat ze zich afvraagt: Wie is die persoon dan en wat doet ze? Dat is heel eng voor haar. En de tweede keer werd dat langzaam wat minder en op een gegeven moment staat ze je gewoon op te wachten van: Yes, ze is er weer.” En dat is wat Irma keer op keer weer ziet. “De eerste weken zijn ze wat timide, ze durven nog niet zelf te praten. En naarmate je zoveel Nederlands hebt aangeboden, komt het er langzaamaan in. Ze krijgen op school natuurlijk ook Nederlands te horen van de kinderen en de juf. Waar ze ook komen, er wordt Nederlands gesproken. En dan gaan die woordjes een beetje beklijven en dan gaan ze zichzelf ook meer uiten. En als ze dan merken dat ze die interactie krijgen, zijn ze los. Dan gaat het stromen, zeg ik altijd.”

Dita is heel blij dat Irma vooral naar het kind kijkt en daar haar bezoekjes op aanpast, want dat werkt heel goed voor Elza. “Ik denk dat dat een heel positief effect heeft gehad, dat Irma zo soepel is. Dat ze kijkt van: wat wil ik nou eigenlijk brengen? Dus ze leest boekjes voor, maar gaat daarnaast ook gewoon mee met het kind. Dus met de Barbies spelen, want dat vindt Elza heel erg leuk. Het gaat natuurlijk om woordenschat en om praten en losser worden.” Irma’s bezoekjes aan Elza zagen er dan ook telkens anders uit. Van voorlezen tot rondrennen in de tuin tijdens het spelen van agent en boefje. “Ik begin meestal met een boekje, dat probeer ik altijd te doen. Dat was bij Elza soms iets moeilijker. Op een gegeven moment heb je door dat ze ontzettend graag met haar Barbies speelt en dat vind ik prima. Ik probeer dan altijd van: eerst een boekje lezen en dan met de Barbies spelen. Zo probeer je er zoveel mogelijk uit te halen.”

Voor mensen die overwegen vrijwilliger te worden bij de Voorleesexpress, maar dit spannend vinden heeft Irma dan ook bemoedigende woorden. “Niks moet. Je moet kijken naar jou en het kind. En als je alleen wil voorlezen, doe je dat. Als je zin hebt om ook te spelen, dan ga je lekker spelen. Je kijkt een beetje naar de vraag van het kind. Ik zeg altijd maar: een boekje is niet altijd beter dan gewoon samen spelen. Want het gaat natuurlijk vooral om het oefenen van de taal.” Dat is ook de ervaring van Dita: “Misschien zijn sommige mensen bang om vrijwilliger te worden, omdat ze bang zijn dat ze juffen moeten zijn, maar dat is gewoon niet zo. Als je van kinderen houdt is dat genoeg, want je past je toch telkens aan een kind aan en doet wat voor hen het beste is.” Dita is dan ook erg positief over de VoorleesExpress. “Het is echt een waardevol iets voor anderstaligen. Ik kan die kwaliteit van taal zelf niet aanbieden en het is gewoon zo een leuke manier om kinderen losser te maken en hun woordenschat uit te breiden. Het is echt gewoon alleen maar het beste voor het kind.”

Dita, Elza en Irma sluiten vandaag hun traject van de VoorleesExpress af en dat vinden ze allemaal heel jammer, maar het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ze elkaar zien. Irma: “Ik fiets hier vaak langs en dan zal ik eens een keer aanbellen als ik weet dat Elza thuis is en dan eens kijken hoe ze reageert.”

De VoorleesExpress is bedoeld voor kinderen van 2 t/m 8 jaar die hulp kunnen gebruiken bij hun taalontwikkeling. De VoorleesExpress is er voor kinderen en ouders waarvan Nederlands niet de moedertaal is, maar ook voor ouders die het lastig vinden om de taalontwikkeling van hun kind te stimuleren. Ouders die geïnteresseerd zijn in de VoorleesExpress kunnen dit bij hun kinderdagverblijf of basisschool aangeven. Meer informatie over de VoorleesExpress vind je op www.voorleesexpress.nl.